آرزوى ادریس براى ادامه زندگى به خاطر شکرگزارى
فرشتهاى از سوى خداوند نزد ادریس - علیه السلام - آمد و او را به آمرزش گناهان و قبولى اعمالش مژده داد. ادریس بسیار خشنود شد و شکر خداى را به جاى آورد، سپس آرزو کرد همیشه زنده بماند و به شکرگزارى خداوند بپردازد.
فرشته از او پرسید: «چه آرزویى دارى؟»
ادریس گفت: «جز این آرزو ندارم که زنده بمانم و شکرگزارى خدا کنم، زیرا در این مدت دعا مىکردم که اعمالم پذیرفته شود که پذیرفته شد، اینک بر آنم که خدا را به خاطر قبولى اعمالم شکر نمایم و این شکر ادامه یابد».
فرشته بال خود را گشود و ادریس را در برگرفت و او را به آسمانها برد. اینک ادریس زنده است و به شکر گزارى خداوند اشتغال دارد.[1]
مطابق بعضى از روایات، ادریس - علیه السلام - پس از مدتى که در آسمانها بود، عزرائیل روح او را در بین آسمان چهارم و پنجم قبض کرد، چنان که خاطر نشان مىشود.
[1] ارشاد القلوب دیلمى، ج 2، ص 326.
قبض روح ادریس - علیه السلام -
امام صادق - علیه السلام - فرمود: یکى از فرشتگان، مشمول غضب خداوند شد. خداوند بال و پرش را شکست و او را در جزیرهاى انداخت. او سالها در آن جا در عذاب به سر مىبرد تا وقتى که ادریس - علیه السلام - به پیامبرى رسید. او خود را به ادریس - علیه السلام - رسانید و عرض کرد: «اى پیامبر خدا! دعا کن خداوند از من خشنود شود، و بال و پرم را سالم کند».
ادریس براى او دعا کرد، او خوب شد و تصمیم گرفت به طرف آسمانها صعود نماید امّا قبل از رفتن، نزد ادریس آمد و تشکر کرد و گفت: «آیا حاجتى دارى که مىخواهم احسان تو را جبران کنم».
ادریس گفت: «آرى، دوست دارم مرا به آسمان ببرى، تا باعزرائیل ملاقات کنم و با او انس گیرم، زیرا یاد او زندگى مرا تلخ کرده است.»
آن فرشته، ادریس - علیه السلام - را بر روى بال خود گرفت و به سوى آسمانها برد تا به آسمان چهارم رسید، در آن جا عزرائیل را دید که از روى تعجب سرش را تکان مىدهد.
ادریس به عزرائیل سلام کرد، و گفت: «چرا سرت را حرکت مىدهى؟»
عزرائیل گفت: «خداوند متعال به من فرمان داده که روح تو را بین آسمان چهارم و پنجم قبض کنم، به خدا عرض کردم: چگونه چنین چیزى ممکن است با این که بین آسمان چهارم و سوم، پانصد سال راه فاصله است، و بین آسمان سوم و دوم نیز همین مقدار. (و من اکنون در سایه عرش هستم و تا زمین فاصله فراوانى دارم و ادریس در زمین است، چگونه این راه طولانى را مىپیماید و تا بالاى آسمان چهارم مىآید!!). آنگاه عزرائیل همان جا روح ادریس - علیه السلام - را قبض کرد. این است سخن خداوند (در آیه 57 سوره مریم) که مىفرماید:
«وَ رَفَعْناهُ مَکاناً عَلِیا؛ و ما ادریس را به مقام بالایى ارتقاء دادیم.[2]»
پیامبر - صلّى الله علیه و آله - فرمود: در شب معراج، مردى را در آسمان چهارم دیدم، از جبرئیل پرسیدم: «این مرد کیست؟» جبرئیل گفت: «این ادریس است که خداوند او را به مقام ارجمندى بالا آورده است». به ادریس سلام کردم و براى او طلب آمرزش نمودم، او نیز بر من سلام کرد و برایم طلب آمرزش نمود.[3]
------------------------------
[2] تفسیر نور الثقلین، ج 3، ص 350 و 349.
[3] همان مدرک، ص 350.