ابزار وبلاگ

1 علی (علیه السلام) نخستین امام مؤ منین و رهبر مسلمانان و اوّلین خلیفه بعد از رسول خدا، پیامبر راستین و امین اسلام محمّد بن عبداللّه خاتم پیامبران صلوات خدا بر او و دودمان پاکش باد است او که برادر و پسر عمو و وزیر پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و داماد آن حضرت ؛ یعنی شوهر دخترش حضرت فاطمه زهرا سلام اللّه علیها سرور بانوان دو جهان است ، امیرمؤ منان علی بن ابیطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف ، سرور اوصیا بهترین صلوات و سلام بر او باد .

2 کنیه علی (علیه السلام) ابوالحسن است ، او در روز جمعه سیزدهم رجب سال سی ام «عام الفیل» (ده سال قبل از بعثت) در مکه در بیت الحرام داخل کعبه خانه خدا، دیده به این جهان گشود که هیچ کس ‍ قبل از او و بعد از او، در این خانه خدا تولّد نیافت و نمی یابد و این نشانگر موهبت و احترام و توجّه خاصّ خداوند به وجود علی (علیه السلام) است و بیانگر مقام بسیار ارجمند اوست .

3 مادر آن بزرگوار، فاطمه دختر اسد بن هاشم بن عبد مناف (س) است که برای رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) (نیز) همچون یک مادر بود و رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در دامن او رشد کرد و آن حضرت همیشه سپاسگزار نیکیهای او بود. فاطمه بنت اسد، در صف نخستین ایمان آورندگان به اسلام ، ایمان آورد و همراه جمعی از مهاجرین با آن حضرت به سوی مدینه هجرت کرد و وقتی که از دنیا رفت ، پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) او را با پیراهن مخصوص خود کفن نمود تا به وسیله آن از آزار حشرات زمین حفظ گردد و در قبر او (قبل از دفنش) خوابید تا بدین وسیله فشار قبر به او نرسد و اقرار به امامت پسرش امیرمؤ منان علی (علیه السلام) را به او تلقین کرد، تا پس از دفن ، وقتی از او در مورد آن سؤ ال شد بتواند پاسخ دهد و این همه توجّهات مخصوص پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) به مادر علی (علیه السلام) به خاطر آن مقام ارجمندی بود که او در نزد پروردگار و نزد آن حضرت داشت . این سرگذشت بین تاریخ نویسان مشهور است .

4 امیرمؤ منان علی (علیه السلام) و برادرانش (طالب ، عقیل و جعفر) نخستین کسانی هستند که از دو سو (هم از ناحیه پدر و هم از ناحیه مادر) از نسل هاشم بن عبد مناف هستند، به این خاطر و به خاطر نشو و پرورش آن حضرت در دامان رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و تحصیل کمالات معنوی از او، به دوشرافت نایل گردید (شرافت نسب و شرافت پرورش و آموزش از دامان فرهنگ ساز رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم».

5 علی (علیه السلام) نخستین فردی بود که قبول اسلام کرد و به خدا و رسولش ایمان آورد و هیچ کس از اهل بیت رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و از اصحاب ، در این جهت به او نرسید و او نخستین مردی بود که پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) او را دعوت به اسلام کرد و او آن را پذیرفت و همواره از دین اسلام حمایت می کرد و با مشرکان مبارزه می نمود و از حریم ایمان دفاع می کرد و گمراهان و سرکشان را سرکوب می نمود و دستورات دین و قرآن را منتشر می ساخت و به عدالت ، حکم می کرد و به کارهای نیک دستور می داد.

6 علی (علیه السلام) بعد از بعثت رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) تا رحلت آن حضرت یعنی در طول 23 سال ، همواره همراه ، همراز و همکار پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بود، در سیزده سال قبل از هجرت (در بحران مبارزه شدید با مشرکان) شریک تنگاتنگ غمهای پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بود، بیشترین دشواریها و رنجهای این دوره را تحمّل نمود و ده سال بعد از هجرت به سوی مدینه ، یگانه مدافع اسلام و پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) از شر مشرکان بود و برای حفظ جان (و هدف) پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) با کافران جنگید و در این راستا جانش را در طبق اخلاص نهاد و فدای پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و سپر بلا برای اسلام نمود و این شیوه ادامه داشت تا آن هنگام که رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) رحلت کرد و خداوند او را به سوی بهشت خود برد و در ارجمندترین جایگاه بهشتی ، جایش داد، هنگام رحلت رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) ، علی (علیه السلام) 33 سال داشت .

امت اسلام درباره امامت علی (علیه السلام) در همان روز رحلت پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) اختلاف نمودند، شیعیان او یعنی همه بنی هاشم و (افراد برجسته ای مانند:) سلمان ، عمّار، ابوذر، مقداد، خزیمة بن ثابت (ذوالشّهادتین)، ابوایّوب انصاری ، جابر بن عبداللّه انصاری ، ابوسعید خدری . و امثال آنان از بزرگان مهاجر و انصار، معتقد بودند که علی (علیه السلام) خلیفه رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بعد از آن حضرت است و امام برحق می باشد؛ زیرا او در فضایل و رأی و کمالات بر همگان سبقت و برتری دارد، هم در ایمان و هم در علم و آگاهی به احکام و هم در جهاد و مبارزه با دشمنان ، بر همه پیشی گرفته است و در زهد و پارسایی و خیر و صلاح ، بین او و دیگران ، فاصله بسیار بود و اصلاً دیگران را نمی شد با او مقایسه کرد و در قرب منزلت و خویشاوندی به پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) هیچ کس چون او نبود.