یکى از پیامبران که نامش در قرآن دوبار آمده[1] و در آیه 56 سوره مریم
به عنوان پیامبر صدیق یاد شده، حضرت ادریس است که در این جا نظر
شما را به پارهاى از ویژگىهاى او جلب مىکنیم:
ادریس که نام اصلیش «اُخنوخ» است در نزدیک کوفه در مکان فعلى مسجد
سهله مىزیست. او خیاط بود و مدت سیصد سال عمر نمود و با پنج واسطه
به آدم - علیه السلام - مىرسد. سى صحیفه از کتابهاى آسمانى بر او نازل
گردید. تا قبل از ایشان مردم براى پوشش بدن خود از پوست حیوانات
استفاده مىکردند، او نخستین کسى بود که خیاطى کرد و طرز دوختن لباس را به انسانها آموخت و از آن پس مردم به تدریج از لباسهاى دوخته شده استفاده مىکردند. او بلند قامت و تنومند و نخستین انسانى بود که با قلم خط نوشت و بر علم نجوم و حساب و هیئت احاطه داشت و آنها را تدریس مىکرد. کتابهاى آسمانى را به مردم مىآموخت و آنها را از اندرزهاى خود بهرهمند مىساخت، از این رو نام او را ادریس (که از واژه درس گرفته شده) نهادند.
خداوند بعد از وفاتش، مقام ارجمندى در بهشت به او عنایت فرمود و او را از مواهب بهشتى بهرهمند ساخت.
ادریس - علیه السلام - بسیار درباره عظمت خلقت مىاندیشید و باخود مىگفت: «این آسمانها، زمین، خلایق عظیم، خورشید، ماه، ستارگان، ابر، باران و سایر پدیدهها داراى پروردگارى است که آنها را تدبیر نموده و سامان مىبخشد، بنابراین او را آن گونه که سزاوار پرستش است، پرستش کن».[2]
[1] انبیاء، 85؛ مریم، 56.
[2] بحار، ج 11، ص 270-280؛ کامل ابن اثیر، ج 1، ص 22.