ابزار وبلاگ

پاسخ: بنابر آنچه كه مورخان شيعه و سني در خصوص تاريخ و چگونگي ولادت حضرت مهدي (عج) نوشته اند، اصل ولادت خجسته امام زمان (ع) و به دنيا آمدنش جزء امور مسلم و قطعي تاريخ است.

به عنوان نمونه:

مورخ شهير اهل سنت، علي بن حسين مسعودي مي گويد: «در سال 260 ابو محمد حسن بن علي بن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي ابن ابيطالب عليهم السلام، در زمان خلافت معتمد عباسي درگذشت او به هنگام درگذشت، 29 سال داشت، و او پدر مهدي منتظر است.» [مروج الذهب ،مسعودي ج 4 ص199

و شيخ سليمان قندوزي گويد

: «خبر معلوم و مسلم، در نزد موثقان، اين است كه ولادت قائم (ع)، در شب نيمه شعبان سال 255 هجري قمري، در شهر سامرا واقع شده است.»ينابيع الموده قندوري ج3 ص114

اما از آنجايي كه خلفاي بني عباس دانسته بودند كه دوازدهمين امام شيعيان همان مهدي موعود است كه زمين را پر از عدل و داد مي كند و دژهاي گمراهي و فساد را درهم مي كوبد، و نيز مي دانستند كه از فرزندان امام حسن عسكري (ع) است؛ درصدد برآمدند اين نور را خاموش كنند.

از اين رو امام مهدي (عج) از نخستين روز ولادت، همواره در نهان مي زيست و مردم به طور عموم او را نمي ديدند. ولي با اين وجود، عده اي از اصحاب امام حسن عسكري (ع) بودند كه توفيق شرفيابي و معرفي را يافته بودند.بعضي از آنها عبارتند از:

1- حكيمه خاتون، دختر امام جواد، خواهر امام هادي و عمه امام حسن عسكري عليهم السلام،

كه شب تولد حضرت مهدي (عج)، او را زيارت كرد، و نسيم و ماريه كنيزان آن حضرت گفتند: تا آن كودك متولد شد به خاك سجده كرد و انگشت سبابه را رو به آسمان بلند نمود و عطسه زد و گفت: «الحمد لله رب العالمين، و صلي الله علي محمد و آله». الزام الناصب شيخ حايري يزدي ج1 ص340

2-

ابو بصير خادم است كه گفت: بر صاحب الزمان (عج) وارد شدم، در حالي كه درون گهواره بود، نزديك رفتم و سلام كردم، حضرت فرمود: مرا مي شناسي؟ عرض كردم: آري، تو بزرگ و سيد من و فرزند امام من هستي... حضرت فرمود: «انا خاتم الاوصياء، و بي يرفع البلاء من اهلي و شيعتي.»كشف الغمه علامه اربلي ج2 ص499

3-

سعد بن عبد الله قمي است كه با نامه هاي فراوان با جمعي براي زيارت آن حضرت به سامره رفته و طرف راست امام حسن (ع)، كودكي را ديدند كه مانند ماه درخشان بود؛ پرسيدند: اين كيست؟ گفته شد: «مهدي قائم آل محمد (ص)» است. [الزام الناصب ج1 ص342

4-

روزي جمعي از شيعيان - چهل تن - نزد امام يازدهم آمدند، و از آن امام تقاضا كردند تا حجت پس از خويش را به آنان بنماياند و بشناساند. و امام چنان كرد. و آنان پسري را ديدند كه بيرون آمد همچون پاره ماه، شبيه به پدر خويش. امام عسكري (ع)

فرمود: «پس از من، اين پسر، امام شماست، و خليفه من است در ميان شما، امر او را اطاعت كنيد، از گرد رهبري او پراكنده نگرديد كه هلاك مي شويد و دينتان تباه مي گردد اين را هم بدانيد كه شما او را، پس از امروز، نخواهيد ديد، تا اينكه زماني دراز بگذرد، بنابراين از نايب او، «عثمان بن سعيد» اطاعت كنيد.» الزام الناصب ج1 ص341

5- ابو سهل نوبختي گويد: در آن حال بيماري، امام عسكري خواست تا آن كودك را نزد او آوردند. مهدي را كه در آن هنگام كودك بود، نزد پدر آوردند. وي به پدر سلام كرد. من به او نگاه كردم، رنگي سفيد و درخشان داشت، موهايش پيچيده و مجعد بود و دندانهايش گشاده، امام حسن (ع) او را با جمله «يا سيد اهل بيته» مخاطب قرار داد، يعني: اي سرور خاندان خود. سپس از آن فرزند خواست تا در خوردن دوايي كه برايش جوشانيده بودند به او كمك كند. او چنين كرد. سپس پدر را وضو داد. آنگاه امام عسكري (ع) به او فرمود: «اي پسرك من! تويي مهدي، و تويي حجت خدا بر روي زمين...» الزام الناصب ج1 ص351