معروفترین نام آن بزرگوار: «محمّد»، و «احمد» و کنیه او «ابوالقاسم» است؛ امّا نامهای دیگری نیز برای او در قرآن و روایات آمده است که میتوان گفت القاب آنگرامی هستند و از آن جمله: رسول اللَّه، مصطفی، نبیّ، امّی، نذیر، بشیر، شاهد، مبشّر، داعی، مدّثّر، مزمّل، طه، یس، امین، حبیب اللَّه، خیرة اللَّه، سیّد المرسلین، خاتم النبیّین، سیّد الاوّلین و الآخرین. حضرت امام باقرعلیه السلام فرمودند: نام رسول خداصلی الله علیه وآله در صحف ابراهیمعلیه السلام «ماحی» است، و در تورات موسیعلیه السلام «حادّ»، و در انجیل عیسیعلیه السلام «احمد»، و در قرآن «محمّد». پرسیدند: معنای «ماحی» چیست؟ فرمود: محو کننده تصویر صنمها و محو کننده همه بتها و تیرهای قمار و هر معبودی غیر از خدای رحمان. پرسیدند: معنای «حادّ» چیست؟ فرمود: با هر کس که با خدا مخالف باشد چه خویش و چه بیگانه، مخالفت میکند. پرسیدند: معنای «احمد»؟ فرمود: خدای متعال در کتاب آسمانی کردار او را ستوده و از او به نیکی یاد کرده است. پرسیدند: معنای «محمّد»؟ فرمود: خداوند و فرشتگان و همه پیامبران و رسولان او و همه امّتهای ایشان او را میستایند و بر او درود میفرستند؛ و همانا نام او بر عرش مکتوب است: «محمّد رسول اللَّه» [1] . ___________ 1.امالی صدوق ص44